ПАЁМИ ТАБРИКИИ ДИРЕКТОРИ АГЕНТИИ ОМОРИ НАЗДИ ПРЕЗИДЕНТИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН ҶАМШЕД НУРМАҲМАДЗОДА БА МУНОСИБАТИ РӮЗИ ВАҲДАТИ МИЛЛӢ

Ҳамкорони гиромӣ!

Ҳамасола дар кишвари азизи мо дар таърихи 27 июн ҷашни бузургу муқаддас – Рӯзи Ваҳдати миллӣ бо шукуҳу шаҳомати хосса таҷлил карда мешавад. Ин рӯз барои миллати тоҷик на танҳо як ҷашни таърихист, балки рамзи эҳёи давлатдории миллӣ, истиқрори сулҳу субот ва пирӯзии ақлу заковат бар ҷангу ҷудоӣ маҳсуб мешавад.

Ҳамагон хуб медонем, ки бо устуворӣ ва иродаи матини Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 27-уми июни соли 1997 Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба имзо расид ва саҳифаи наверо дар таърихи давлатдории кишварамон оғоз намуд. Ин санади тақдирсози сулҳ рамзи баҳамоӣ, ҳамдилӣ ва ҳамбастагии миллат, пирӯзии хирад ва тантанаи сулҳу субот гардида, дар амалӣ гардидани нақшаҳои бузург ва ҳадафҳои наҷиби минбаъда асос гузошт.

Дар бораи мақому аҳаммияти ин ҳуҷҷати муҳиму ҳаётӣ дар таърихи давлатдории миллии мо Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барҳақ фармудаанд, ки Созишномаи сулҳ бо арзиши бузурги худ бо Эъломияи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як радиф меистад. Агар Эъломия ба давлати мо ба таври расмӣ истиқлолият ва соҳибихтиёрӣ оварда бошад, пас, Ваҳдати миллӣ дар Ватани мо сулҳу салоҳро таъмин намуд ва агар дар Ватани мо бо шарофати Ваҳдати миллӣ сулҳу субот пойдор намегардид, хатари аз даст додани Истиқлолияти давлатӣ таҳдид мекард. Ин суханони меъмори сулҳу Ваҳдати миллӣ то чӣ ҳад бузург будани аҳамияти сулҳ ва Ваҳдати миллӣ барои кишвар ва миллати моро пурра ифода мекунанд.

Воқеан, Ваҳдати миллӣ ҳамчун рамзи пирӯзиву хушбахтӣ ба мардуми тоҷик неруву тавони нав бахшида, дар қалби ҳар як сокини кишвар шуълаи умедро ба фардои ободу осуда фурӯзон намуд. Ин рӯйдоди нодири таърихӣ дар дилу шуури шаҳрвандони кишвар ҳисси эҳтиром ба Тоҷикистони азиз ва муқаддасоти Ватанро устувор гардонда, ба онҳо эътимод бахшид, ки миллати куҳанбунёди тоҷик метавонад танҳо бо ҳамин ғояи наҷотбахш ба ободкориву созандагӣ машғул шавад ва барои ояндагон як Ватани ободу зебо ва шукуфоро ба мерос гузорад. Ин дастоварди нодир ҳоло ба сифати ҷузъи таркибии ҳаёти мардуми мо дар пешрафти ҳаёти сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангии кишварамон нақши бузург дошта, моро муваззаф месозад, ки барои ҳифзу гиромидошти он беш аз ҳар вақти дигар саъю талош намоем. Воқеан, Ваҳдати миллӣ на танҳо боиси амнияту суботи минтақа гардид, балки механизмҳои рушди давлатдории миллиро заминагузорӣ кард. Ин аст, ки Ваҳдати миллӣ муҳимтарин ҳодисаи таърихи ватанӣ маҳсуб меёбад.

Хизмати таърихӣ ва бузурги Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар он аст, ки оташи ҷанги шаҳрвандиро хомӯш сохтанд ва фарҳанги сулҳофариро пеша карда, бо эҳсоси гарми ватандорӣ, андешаи тақдири ояндаи бақои миллат барои аз хатари нобудӣ наҷот додани Тоҷикистон ва нигоҳ доштани марзу буми аҷдодӣ ҷонбозиҳо карданд. Натиҷаи ин ҷонфидоиҳо ва қаҳрамониҳо буд, ки имрӯз дар кишвар амнияти саросарӣ пойдор ва ободиву бунёдкориҳо дар авҷ аст. Сулҳи тоҷикон қутбнамои роҳи ояндаи дурахшон ва шаҳодатномаи таърихии давлату миллат аст.

Ҳамкасбони гиромӣ!

Лозим ба зикр аст, ки ҳамчунин ҳамасола мардуми шарифи тоҷик аҳаммияти ин рукни муҳими бақои давлату миллатро ба хубӣ дарк менамоянд. Он гуна, ки Пешвои муаззами миллат фармудаанд:

“Бо гузашти солҳо мо амиқан дарк кардем, ки ваҳдати миллӣ омили муҳимтарини рушди ҷомеа, шарти асосии пешрафти иқтисод ва иҷтимоиёту фарҳанги мардуми мо ба ҳисоб меравад. Маҳз ба ҳамин хотир, мо ҳифзи истиқлолият ва ваҳдати миллиро аз ҷумлаи рисолатҳои инсонии худ мешуморем. Имрӯз бисёр зарур аст, ки мо андешаи сулҳу ваҳдатро ҳамчун рукни боэътимоди истиқлолият ба яке аз ғояҳои давлатдории миллӣ табдил диҳем ва онро миёни наврасону ҷавонон ҳамчун шарти асосии бақои амнияти ҷомеа ва пойдории давлат васеъ тарғиб кунем».

Имрӯз вазифаи ҷониву шаҳрвандии мову шумо ва кулли мардуми кишвар ҳифзи ғояҳои баланди ваҳдати миллӣ ва истиқлоли давлатӣ, талош барои сарҷамъиву муттаҳидӣ ва пешгирӣ аз фитнаву ҷудоиандозиҳо аст.

Ҳар яки мо – новобаста аз касбу корамон – масъул ҳастем, ки барои рушди Ватан, устувории давлат, таъмини фазои ҳамдигарфаҳмӣ ва пешрафти соҳаи фаъолиятамон талош намоем.

Бори дигар ҳамаи шуморо бо Рӯзи Ваҳдати миллӣ самимона шодбош гуфта, ба ҳар яки шумо саломатии бардавом, саодати хонаводагӣ ва комёбиҳои нав дар фаъолияти кориятон орзу менамоям.

Бигзор Ваҳдати миллӣ ва Истиқлоли давлатии мо бардавому ҷовидона бошад.

Поянда бод ваҳдати миллӣ!